*ಎನಿಸುತ್ತದೆ*

 ಒಬ್ಬನೇ ಏಕಾಂತ
ವಹಿಸೋಣ
ಎನಿಸುತ್ತದೆ,

ಯಾರಿಗೂ ಅರ್ಥವಾಗದ
ದನಿಯ ನಿಲ್ಲಿಸೋಣ
ಎನಿಸುತ್ತದೆ,

ನಮ್ಮನ್ನೇ ನಾವು
ನೀಡುತ್ತಾ ಬೇಡುತ್ತಾ
ನನ್ನನಿಮ್ಮೊಳಗೆ
ಕಾಣಲೊರಟ ಎನಗೆ
ನನ್ನ ತನವನ್ನೇ
ಕ್ಷಣ ನೋಡದೆ, ಕಾಡದೆ..
ನಮ್ಮವರೆಲ್ಲ
ದೂರವಾಗುವಾಗ
ನನಗೆ ನಾನೇ
ಅನರ್ಥ
ಎನಿಸುತ್ತದೆ

ಆ ಕಾಡಿನ ಆ ಕೂಗಲಿ
ಒಬ್ಬನೇ ಸುತ್ತುವ ಪರಿಯು
ನೀರಲಿ ಬೆರಳುಗಳ
ಅರಳಿಸುವ ಆ ಹೊಳಪು
ನನ್ನ ಪೂರ್ಣ ರಾಜ್ಯ
*ನಾನಲ್ಲಿ ಮೌನಿ, ಚಿರಸುಖಿ*.
-ಅಂಕುರ